Het theater zelf heb ik alleen bezocht in het begin van de zeventiger jaren van de vorige eeuw, voor de 'Angry Young Men'. Een zeer actieve docent Engels, heette destijds nog leraar Engels, sleepte de leerlingen van de middelbare school mee naar theaters in onder meer Den Haag, Brugge en Gent. Een broeder van Saint Louis te Oudenbosch alwaar de school gevestigd was. Ook liet hij de leerlingen kennis maken met 'Medium Cool'.
De rest heb ik allemaal gezien op het scherm, de beeldbuis was dat nog, BBC, BRT 2 (Canvas), ZDF, ARD en WDR. Allemaal klassieke uitvoeringen. En vanzelfsprekend Beckett volgens de strikte aanwijzingen van hemzelf, hij was immers de schrijver en vormgever.
Dat alles leende zich overigens uitstekend voor de buis. Zie bijvoorbeeld 'Not I', met inleiding en nawoord van Billie Whitelaw, de actrice van de monoloog.
Ja en dan die 3 schrijvers, de denkbare god, de provocerende god en de salonfähige god. Die hadden nog een speciale relatie met de media waarin ze hun rol speelden, vaak komisch en onderhoudend. Hoe ze verder in hun privéleven waren, zou ik niet weten. Die tijd lijkt voorbij. De huidige schrijvers hebben zo'n band niet meer, mogelijk omdat ze zelf al voor een groot deel tot het mediacircus behoren.
