Stilleven

Een man die te veel geld heeft, gestoken in een misplaatst café, vertelt bij voortduring uitgemergelde en stuitende grappen.
Een vrouw met een onderdrukte energie, platgeslagen door de sleetsheid van het huidige bestaan en het ongewenste verleden, voorzien van een geforceerde lach.
Een man diep geraakt door het leven, pezig en schijnbaar doortastend, in wezen onzeker, melancholisch en lijdend onder en aan het bestaan.
Een vrouw die zichzelf herhaalt tot de woorden geen klank meer hebben, verlangend naar de ultieme seksuele ervaring eindigend met de dood.
Een man met veel capaciteiten gestoken in verkeerde zaken, zodat hij eeuwig vast zit aan zijn uit wraak gekozen leven.
Een holbewoner die probeert te overleven zonder perspectief.

Samen in een groot, verder leeg, café aan een tafel met op de achtergrond een scherm gevuld met schaars geklede dames en niet klinkende klanken. Een deprimerende leegte gevuld met enkele worstelende individuen, bij elkaar om zich te laven aan het wederzijds begrip zonder dat het uitgesproken wordt.

Onduidelijk in dialoog met zichzelf

Zijn leven leek veeleisender te worden, maar dat was natuurlijk eigenlijk een illusie. Te veel om op te noemen, te bedenken en te verwarren. Dan maar weer opsluiten in het eigen lichaam, zoals hij gewoon was. Maar jongen, wat heb je nu geleerd? Door contact te maken en te houden blijft men flexibel en relatief minder vatbaar voor kwetsuren. Op de paal zitten of eronder een dansje maken; hij kreeg maar niet goed vat op het verschil. Misschien omzagen die paal en er op gaan zitten of springen. Kijken wat er dan gebeurt.

Kind uit Amsterdam op bezoek

Esther en Dennis

Esther is met iedereen begaan, innemend, ontwapenend, vol mededogen en zonder vooroordelen. Dennis leeft geheel op en voor zichzelf, zonder contact, zonder aandacht voor zijn omgeving. Dennis spint overal zijn eigen web, waarna hij buiten het web gaat zitten en iedereen bekijkt die verstrikt raakt in het gewoel van onduidelijke strikken die hij aan elkaar knoopt om zijn wereld overzichtelijk te maken en te houden.
Als ze elkaar ontmoeten verliest Dennis zijn vermogen om te strikken. Hij kan geen draden meer maken, laat staan een web. Hij voelt zich volstrekt naakt en weet daar geen weg mee. Esther gaat haar gebruikelijke gang en neemt hem helemaal voor zich in, zonder hem te beklemmen. Een glimlach tekent zich af op het gelaat van Dennis. Dat is hem nog nooit overkomen.
Hij vlucht weg, de anonimiteit in, waar hij weer een web kan maken. Esther gaat over tot de orde van de dag en verheugt zich op de volgende ontmoeting met Dennis. Ze weet nog niet dat dit tevens de laatste ontmoeting zal zijn.

Fragmenten in Amsterdam gezien door een buitenstaander