zaterdag 27 augustus 2016

Verwatering

De droogte sloeg toe. Er werd niet gedronken en het regende niet. Alles verdroogde, de huid kromp ineen. Er werd door sommigen gezocht en door velen afgewacht.

Menigeen wist niet waar te zoeken of wat te doen. Verstramming alom. De kennis was verwaterd.

Na lange tijd en vele slachtoffers sloeg de regen toe.

Veel overstroomde. Velen waren reddeloos verloren, enkelen wisten wat te doen, maar verdronken in hun euforie. De stilte was al wat restte, de menselijke stilte, niet die van het dier.

dinsdag 16 augustus 2016

Te laat zonder nadere aanduiding

Ondergronds viel er niet veel te zien. Het was er donker ondanks de meegenomen verlichting die opgeslokt werd door absorberende granaatappels. Onbegrijpelijk, maar wel uiterst vervelend. Er was niets aan te doen en wachten op verlichting was alles dat restte.

Die verlichting kwam niet. Dientengevolge, een woord wil ook nog wel eens gebruikt worden, teerde alles weg in vergetelheid, daar niemand op de hoogte was van de gekozen verblijfplaats. Mollen omringden hem achteloos en wachtten op de insecten die hem zouden gaan verteren, als de laatste adem hem ontschieten zou. Ook een mooie zinsnede, die schijnbaar aanvoegende wijs, mocht dit het geval zijn. De duivel hebbe zijn ziel.

Verward zakte hij weg in een onderbewustzijn om nooit meer wakker te worden. Al het andere bleef ongerichte speculatie.

woensdag 3 augustus 2016

Voorbarig onnadenkend

Tellen lukt niet meer, de getallen zijn verdwenen. Vingers zijn hompjes vlees geworden. Sprongen in de duisternis leiden tot vallen in oneindige dieptes.

Het is tijd voor een pilletje, een spuitje, of een verdwijnen in het ongerijmde. Vleugjes herinnering strijken langs de wangen als weldadige honing in een glas melk bij een niet aflatende hoest.

Rustig slapen, droomloos en onbeweeglijk. De enige echte zombie die precies weet hoe alles in elkaar zit, maar verder onaftelbaar is geworden. De ultieme discalculator.