Zondagsrust

Op zondag mag er niet gewerkt worden. Dus beziet de man het werk dat hij de afgelopen week buiten heeft verricht. Met zijn goede kleren aan staat hij te kijken en neemt de situatie in zich op. Op meditatieve wijze beschouwt hij zijn gedane arbeid als het ware. Gelijk de Here deed, op de zevende dag. Zo komt het tenminste op buurman over, die zelf echter wel eens wat doet op zondag. Beetje onderhoud in de tuin, een klusje hier en daar. De man ziet het met belangstelling maar ook met lede ogen aan. Hij wil ook wel graag maar het mag niet. Of hij kan het niet. Verlamd door de macht der tradities. Buurman is wel wat minder handig dan hij, daar is buurman zich tenminste erg van bewust als hij tijdens zijn werkzaamheden door de man geobserveerd wordt. Zo heeft ieder zijn probleem. Gelukkig is een gesprek mogelijk, het ijs moet immers continu gebroken worden, waarbij buurman zijn best doet om zich in de interesses van de man te verdiepen zodat het gesprek gaande wordt gehouden. Dat hij wel eens de was ophangt probeert hij echter angstvallig te verbergen, al weet hij dat dit onzin is. Maar dat maakt het gewoon te ingewikkeld. Een relatie moet wel werkbaar blijven.