Ondanks de zwaartekracht, die ook maar beperkt bleek te zijn, zweefde hij eindeloos boven het uitgestrekte bos. Hij was een onbemande drone, daar hij zelf niet bemand kon zijn. Maar wat moest hij met al dat gezweef?
Hij had geen idee en viel in een onbewaakt ogenblik pardoes omlaag. Wakker werd hij in het ziekenhuis met enkele gebroken ledematen en een flinke hersenschudding. Dat viel dan weer mee.
Na een week mocht hij thuis verder revalideren, mits hij niet langer de zwaartekracht ontkende. Dat beloofde hij vlot, want al die beschadigingen hadden hem toch wel aan het denken gezet. Hij sliep veel en rustte eindeloos, hij leek te verstrammen.
Maar hij had buiten de waard gerekend; voordat hij het doorhad zweefde hij ongemerkt en ongewild de eindeloze ruimte weer in en genoot van het weergaloze uitzicht.
