O nee, toch wel weer, of niet dan

'Ach jee', prevelt het schelpje, maar schelpjes kunnen eigenlijk niet praten. Tenminste, misschien was het ooit mogelijk, maar dan toch alleen toen de hoornachtige substantie bewoond werd door enig organisme. Dit waren zo de gedachten die de sociale kluizenaar, een geboren contradictie, te binnen schoten. Hij deed zijn slaap en nam zijn hap en besloot - noch tevreden noch ontevreden - zijn weg op het pad voort te zetten. Voor zover je van een weg kon spreken, want van definities had hij zijn buik inmiddels vol, dat kon je wel aan hem merken. Allee, dan. Vort.