Zoek de verschillen

Klok en storm

Verveling

God verveelde zich. Hij had inmiddels genoeg van de dieren die elkaar nodig hadden om te overleven en in een voortdurende strijd om een geschikt territorium te vinden gewikkeld waren. Elkaar alleen maar gebruiken, als voedsel of habitat, om te overleven. Leuk, wreed, maar op den duur eentonig.

Hij schiep de mens naar zijn eigen evenbeeld. Dat was natuurlijk een onnadenkende daad. Als je iets maakt dat op jezelf lijkt wordt de verveling nog groter. Dus bracht Hij lust en liefde in het spel. Dat was pas genieten.

Inmiddels lacht Hij om de mens die nooit aan hem kan tippen. HBO, Netflix en ga zo maar door, och, dat alles heeft Hij al duizenden jaren tot zijn beschikking.

Onbegrip

De gemiddelde mens die met cliënten in de onontkoombare en verplichte psychiatrie te maken krijgt, meent zelf ook wel min of meer psychiatrisch te zijn. Hij ontkent de ervaring en het leven van de mensen waarmee hij in aanraking komt.

Hij heeft geen oog voor de dodelijke angst die steeds op de loer ligt bij het vergeten van, niet innemen van of de gewenning aan de medicijnen.

Hij ruikt aan de grenzen van zijn eigen bestaan en verwart die met de grenzen van de competentie dan wel incompetentie van de hersenen om het bestaan vorm en inhoud te geven.

Daardoor ontbreekt het hem aan begrip voor het verlangen naar een leven gevuld met een huisje, een boompje en een beestje; iets wat de cliënten nooit zullen hebben.

Onderkruiper

Overal kroop hij onder. Onder het kleed, onder de vloerbedekking, onder de dekens, onder het dekbed, onder de auto, onder de fiets, onder de tafel, onder de stoel, onder de toiletpot, onder de douchebak en onder al het denkbare materiaal, maar nooit onder de trein, vanwege de asindeling.

Eens zal hij onder de aarde kruipen, maar niet voor lang, omdat hij dat te donker vindt en denkt geen mol te zijn. Wat hij wel is weet hij niet, maar gecremeerd wordt hij zeker niet. Te minimaal, bijna minimalistisch is zijn lichaam en onbestemd zijn vorm.

Wat rest is een bestemming voor eeuwig, zonder lust en liefde, monotoon vredig en ontdaan van onder of boven, zonder dwangmatig gedrag, de lerende hemel.

Het muntje wil niet vallen

Uit het dagboek van een holbewoner

Vloer- kozijn- en tandwisseling op Walcheren

Oefening......

meerwaarde valt weg in een aflopende tijd
zoeken naar verloren gewaande delicten
het verre verleden
de verre toekomst
balanceren op een tijdlijn
krommen in een oplossende dimensie
terugkeren naar een wankele basis
koorddansen in ruste
evenwichtskunstenaar verlangend naar een laatste uitdaging
verdwijning op subatomair niveau
vervormd terugkeren op moleculaire basis

....baart geen kunst

(Uit het dagboek van een holbewoner)