De stripfiguren, nu in een schuurtje op Walcheren

De ruiter

Hij bereed een reuzenmol. Al sinds zijn vierde jaar. Hij was wereldberoemd, omdat hij de beste  ruiter was. De kunst van het molrijden was niet eenvoudig. Het moeilijkste ervan was het verlaten van de rug van de mol op het allerlaatste moment, voor de mol in de aarde verdween. Steeds weer probeerde hij zijn grens te verleggen. Het was hem al gelukt helemaal in de aarde te verdwijnen, echt onder de grond, en toch nog heelhuids naar boven te komen. De reuzenmol werd namelijk onder de grond een gevreesde vleeseter, zonder aanzien des persoons, zoals dat in ambtelijke kringen destijds heette.

Velen ondernamen pogingen hem te overtreffen, maar zonder succes. Menigeen heeft dit met de dood moeten bekopen. De meesten bereikten de rug van de mol niet eens. Het grootste voordeel voor hem was dat er maar één reuzenmol was. Eigenlijk had hij geen echte tegenstanders. Hij was de enige die de mol werkelijk kende, ook zijn vraatzucht.

Hij had aangekondigd zijn bestaande record te verbreken en minstens vijf minuten onder de grond te blijven. Het publiek was massaal opgekomen. Hij besteeg zijn mol, reed enkele rondjes boven de grond, tot de mol plotseling onder de grond verdween. Het bleef lang stil. Het publiek werd onrustig en gespannen. Na een kwartier bewoog de grond. Gehavend kwam de ruiter naar boven. Een geweldig applaus weerklonk. Allen juichten hem toe. Als een groot overwinnaar verliet hij de arena.

Nadien is niets meer van hem vernomen. Hij is in de vergetelheid geraakt. De reuzenmol is eveneens nooit meer gesignaleerd. Het gerucht gaat, dat hij om te overleven zijn mol heeft moeten doden. Dit is echter tot op heden niet bevestigd. 

(Uit het archief, 15-11-1999)

De transcendentale kater Guus

De weg verloren

Navelstaren

Hij stond 's morgens op het balkon, een zogenaamde loggia, te roken. Plotsklaps werd hij overvallen door een allesoverheersende misselijkheid en het zweet brak hem uit. Peuk gedoofd en snel naar binnen. Daar aangekomen keerde zich het een en ander om. Een diepe koude overviel hem en een cirkelnavelpijn brak hem zowat doormidden. Hij kronkelde door het huis, over het bed, naast het bed, op zoek naar een minder pijnlijke houding, die hij niet kon vinden.

Hij dacht er over om door het raam naar buiten te springen om verlost te worden van de ondraaglijke pijn. Gelukkig was zijn vrouw nog thuis en die had al besloten de huisarts te bellen en was na overleg tot de conclusie gekomen dat het mogelijk een hartaanval was en dat er zo snel mogelijk hulp moest komen.

Hij kronkelde door. De ambulance kwam en hij werd onmiddellijk via een infuus van de noodzakelijke pijnstillers voorzien voordat hij totaal in een shock terecht zou komen en weg zou zakken in vergetelheid.

Aangekomen in het ziekenhuis kwam men na alle standaard onderzoeken tot de conclusie dat het geen hartaanval was, geen niersteen, geen galsteen, geen acute blindedarmontsteking, geen alcoholvergiftiging, geen versneden (heroïne)cocaïne oftewel men kon er niet achter komen wat het dan wel was.

De pijnstillers werden gestopt, de pijn was gewoon verdwenen en samen met zijn vrouw wandelde hij, al rokend, naar huis.

Op zoek naar Kandinsky