Stroom

Meegesleept door de betekenis van een onbekend woord, dacht hij aan de mogelijke referentie, verborgen achter de vluchtigheid van een ongekend verleden, waar ooit intensie gelijk was aan extensie, nee, geen geluid, geen onomatopee, maar een abstract begrip dat wortels had in een aangenomen realiteit, ontdaan van validatie en experiment, vluchtig als bindmiddel, zonder dogmatiek en moralisme, gehuld in onbegrijpelijke regels en voorschriften, onontkoombaar en ongrijpbaar, transparant in transitie zoals dat tegenwoordig heet, dus eigenlijk volstrekt onzinnig, desondanks onuitroeibaar, geletterd in een onsterfelijk boek, fijngebladerd, ongelezen, onleesbaar, wegzakkend in een brij van overbodige informatie, enkel dienend om bezig gehouden te worden in de eigen ontkenning van de vermoeiende realiteit, de graal van de duiding.