De niet gestelde vraag

De antwoorden vlogen hem om de oren en bleven onophoudelijk binnenstromen. Hij probeerde ze enigszins te ordenen in zinvolle rubrieken, maar slaagde daar maar ten dele in. Zijn hersenen raakten overvoerd en zijn postvak overvol. Onvermoeid zocht hij naar de vraag, overal in alle hersenmodules en postvakken. Onlustgevoelens van een mislukte filosoof, een schrijver die bij zijn moeder logeerde, mislukte opnamen van een gedeprimeerde president, minder armoede en uiteindelijk minder mensen op deze planeet, een gure oostenwind, roeren in een koffiekopje en verder eindeloos veel, te veel om op te sommen, antwoorden en suggesties. De vraag bleef weg, was mogelijk nooit gesteld of wel gesteld zonder ooit de juiste geadresseerde te hebben bereikt.