Reeds lang wilde hij ook eens om een blok lopen om te ervaren hoe dat was. Een bijzondere ervaring in een totaal waanzinnige omgeving. Hij gooide stenen naar de onkwetsbare kubus, of was het geen kubus, maar een blok ondoorgrondelijke mystiek. Het deerde de kubusvorm niet.
Hij ging aan een kruis hangen na lang oefenen en vond het helemaal niets. Dat kwam enkel omdat hij niet vastgespijkerd was, vertelde men hem.
De bekering tot het zweven nagelde hem aan de grond, geen levitatie te bekennen. Hij zweeg en verleerde het spreken.
Hij is in een volgend leven een groteske ezel geworden en balkt dat het een lieve lust is:
"Ik stoot mij graag tweemaal aan dezelfde steen."
Er kraaide geen haan naar.
