Vooruitgang

Sinds jaar en dag is er een verwijderbijdrage voor doorsnee immigranten, wel naar draagkracht vanzelfsprekend, men blijft beschaafd en sociaal. Degene die de grens niet overkomen hoeven niets te betalen, alsmede degene die per definitie een bijdrage leveren aan het wetenschappelijk, economisch of maatschappelijk klimaat. De bekende fictie die voor werkelijkheid gehouden wordt.

De beheerders van het verwijderbijdragefonds hebben goede zaken gedaan en met de juiste financiële producten het ingelegde geld enorm vermeerderd. Dus als men het vinkje verwijderbaar krijgt, wordt men snel, natuurlijk humaan en efficiënt, naar het land van herkomst teruggebracht.

Geen identiteit, gewild of ongewild? Geen probleem die wordt wel gecreëerd. Men kan een lijst met landen opgeven in volgorde van voorkeur. Eventueel met gewenste verwijderbaarheid.

Gered

Laatste nieuws: het koningslied blijft. We zijn gered.

Glorie of geen glorie, dat is de vraag

Net na de heropening van het vernieuwde Rijksmuseum en net voor de aanstaande inhuldiging van de koning wordt ineens het koningslied teruggetrokken. De deceptie van het jaar. Kan Nederland nog ooit haar trots terugkrijgen? Wie gaat ons redden?

Lege desktop met verdwaalde foto en misplaatst tekenprogramma

Wie?

De onsterfelijke woorden van onbekenden, tijdens een afscheid, lang geleden: "We waren er niet altijd, maar als we er waren, dan waren we er."

Kernachtiger kan een mens niet zijn.

Een eigenaardig duo

Zij is afgestudeerd wiskundige, cum laude, met behulp van hem. Hij is een jaar later afgestudeerd, eveneens wiskunde en cum laude, met moeite, meer uit gewoonte en noodzaak. Zij is bezig met promoveren, met behulp van hem. Hij weigert te promoveren, een gebrek aan intrinsieke motivatie.
Ze brengen heel wat tijd samen door, gevoed met wiskunde en de dagelijkse beslommeringen van het burgerlijke bestaan. Samen treuren ze om een dood konijn en een dode cavia. Samen genieten ze van een nieuw aangeschafte cavia. Ze maken ruzie, praten en giechelen samen. Ze weten het een en ander van elkaar, maar veel weten ze ook weer niet van elkaar.

Ongetwijfeld zijn ze in de loop van de tijd van elkaar gaan houden, maar elkaar beminnen doen ze niet.

Gesprek met de paalheilige

Reeds 38 maanden zat de paalheilige zwijgend en onbeweeglijk in de hoogte. Veel dorpelingen hadden al lang de hoop opgegeven om nog enig woord met hem te wisselen. Enkele exemplaren echter, wisten zichzelf niet te houden. Helaas dreigde dit groepje snel uit te sterven, wat vooral te wijten was aan de zeer ongezonde levenshouding die zij aan de dag legden. Man B., die geen deel uitmaakte van dit gezelschap en verder dus ook nooit een toenaderingspoging had gedaan, kwam op een gure dag de heuvel tegemoet waar de paalheilige zichzelf probeerde te zijn. Hij keek omhoog en zie, de paalheilige keek terug, wat zeer uitzonderlijk was. Man B. wierp zichzelf vervolgens tegen de grond en begon als een waanzinnige met zijn handen te graven, ging daarna provisorisch in de ontstane kuil liggen en bedekte zichzelf met zand. De paalheilige nam dit schouwspel met zichbare ontzetting waar. Nadat man B. zichzelf volledig onzichtbaar had gemaakt, hernam de paalheilige zichzelf en probeerde vooruit te kijken - gelijk hij gewoon was. Op dat moment echter brak de paal waarop hij zat door onbekende oorzaak in twee stukken en de paalheilige viel ter aarde. Hij was op slag dood. Twee dagen later werd hij door de dorpelingen begraven naast de plek waar man B. zich zou bevinden. Daarna werd er, noch in het dorp, noch in de wijde omgeving, ooit nog over dit voorval gesproken. De kinderen gingen naar school, de boer ploegde zijn land. Zo was het.